Toen ik nog in Nijmegen woonde, deed een vriendin van mij al veel voor GroenLinks en ze sleepte me een keer mee naar een huis-aan-huisactie. Alhoewel ik geen ster ben in ongevraagd aanbellen, vond ik het belangrijk (en niet zo erg als ik had gedacht) om wat over GroenLinks te vertellen. Het was ook fijn om een groepje gelijkgestemden te vinden.
Drie jaar geleden verhuisde ik naar Middelburg en vond ik het vanzelfsprekend dat ik me hier zou aansluiten bij de lokale GroenLinksers. Dat leidde als snel tot een fractieassistentschap in de commissies Algemeen bestuur en Maatschappelijke zaken.
Ik vond het lastig om in de commissievergaderingen snel mijn draai te vinden, onder meer omdat ik de voorkennis miste over de lopende dossiers. Maar, ideeën aandragen binnen de fractie en nadenken over de aanpak van vraagstukken was het leukste en inspirerendste wat ik daarbij heb gedaan.
Kritisch nadenken over mijn eigen stellingname – want uiteraard zijn er ook meningsverschillen binnen de fractie – de noodzaak van compromissen sluiten en soms je verlies nemen (en soms je winst!); die dingen karakteriseren voor mij mijn tijd in de fractie. Idealisme botst binnen no-time snel met de weerspannige, bureaucratische realiteit. Dat is een worsteling, maar een leerzame.
Ik kreeg algauw een tweede kind en dat zette veel druk op mijn werk en mijn vrije tijd. Dus nam ik een lastig besluit: stoppen met de fractie.
Niet uit desinteresse, maar om niet helemaal gillend gek te worden van al mijn to-dolijstjes. Als ik iets wil doen, dan doe ik het graag goed.
Dat zit er voor mij in deze periode gewoon niet in. Maar, ik zie voor mezelf zeker nog een actieve rol binnen GroenLinks in de toekomst.