Sinds tijden beklaagt de wereld van de politiek zich over wat ze noemen "De groeiende kloof tussen burgers en politiek". De burger zou geen feelings meer hebben met het politiek systeem.
Populistische rattenvangers met blonde manen zouden gebruik maken van de onvrede en afkeer van de mensen, om hen met simplistische beloftes in "Jip en Janneke taal" hun kamp in te lokken.
Als raadslid maak ik nu toch al wel weer bijna 7 jaar deel uit van dit politieke systeem. De bezigheid van een raadslid bestaat voor een aanzienlijk deel uit vergaderen en heel veel lezen. Op dit moment ben ik onze "programma begroting 2017" aan het doorspitten. Dat betekent 140 bladzijden mooie wollige volzinnen lezen zoals: "In samenwerking met ... worden clientvragen integraal opgepakt". Deze ambtelijke "vaktaal" is een uiterst geschikt communicatiemiddel voor ambtenaren. Voor communicatie naar buiten toe is dit taalgebruik echter ongeschikt. Het is onduidelijk en roept veel vragen op. Ik moet toegeven dat ik na het lezen van zo een stuk me vaak afvraag wat nou de boodschap is. En ik merk dat ook politici vaak gebruik maken van dit "verhullend" taalgebruik. Het sluipt er als het ware in!
Je zal maar al toeschouwer in de raadszaal zitten en geconfronteerd worden met vage en onbegrijpelijke verhalen. Misschien krijg je wel de indruk dat die politici wat te verbergen hebben. En dan verbazen we ons erover dat er geen "interesse is in de politiek".
Wat mij betreft hebben burgers recht op duidelijke communicatie in "gewone mensentaal" en dat hoeft echt niet simplistisch te zijn. Een burger moet informatie krijgen die begrijpelijk, helder en eenduidig geformuleerd is. Dat zou misschien die "kloof" weer verkleinen. Ik zie het als een opdracht voor het hele politieke systeem om deze communicatiekloof snel te dichten!