Op Facebook ben ik bevriend met het " Stadspark Molenwater" en daar word ik best vrolijk van. In de eerste plaats omdat dat stadspark er überhaupt nog is. Lang heeft het ernaar uitgezien dat op die plek een nieuw theater zou verrijzen. Van bij de aankondiging van de plannen heb ik me samen met de fractie van GroenLinks verzet tegen dit plan. Maar om eerlijk te zijn is het vooral aan de crisis te danken dat het plan afgeblazen werd. Er was gewoon geen geld meer
In de tweede plaats wordt ik vrolijk van de grote hoeveelheid activiteiten die deze geëngageerde club mensen organiseert. Laatst was er nog een KinderKunstPark. En dat brengt mij bij het thema van dit stukje namelijk de " burgerparticipatie".
Burgerparticipatie is een woord dat door Nederland gonst sinds het door onze koning in de mond werd genomen. Wat tot voor kort gewoon " vrijwilligerswerk" heette, is nu in een nieuw jasje gestoken . Niets mis met vrijwilligerswerk zou je zeggen, toch? Want wat kan er edeler zijn dan zorgen voor elkaar, van verantwoordelijkheid opnemen in onze samenleving.
Natuurlijk, een initiatief zoals hierboven beschreven geniet mijn onverdeelde sympathie. De " basisdemocratie" behoort tot de grote idealen van GroenLinks.
En toch heb ik zo mijn bedenkingen bij de huidige hype. Het voor elkaar, het samen, gaat gepaard met een bezuinigingsoperatie en een zich terugtrekkende overheid. En terwijl dit de natte droom is van menig liberaal, wordt ik er nerveus van.
Laat ik er eens mijn grote voorbeeld de Verenigde Staten erbij nemen. Dat is nou zo een typische maatschappij met een overheid die weinig zorgt voor zijn burgers. En het is een land waar talrijke groepen vrijwilligers zich inzetten voor hun medemens. Helaas is het ook een land waar ruim 46 miljoen mensen onder de armoedegrens leven, ondanks al die burgerparticipatie.
Laat dit voor ons een waarschuwing zijn!